Profesor Ireneusz Jóźwiak jest absolwentem kierunku Informatyka na Wydziale Elektroniki Politechniki Wrocławskiej. Studia ukończył w 1975 roku otrzymując tytuł mgr inż. informatyka. Całe swoje dalsze życie zawodowe związał z Politechniką Wrocławską. Tu, w Instytucie Cybernetyki Technicznej, w 1979 roku, uzyskał stopień doktora nauk technicznych. Stopień doktora habilitowanego otrzymał w Instytucie Badań Systemowych PAN w 1994 roku, a od 1998 roku był profesorem nadzwyczajnym Politechniki Wrocławskiej.

Głównym kierunkiem jego zainteresowań naukowych była niezawodność i bezpieczeństwo systemów komputerowych. Punktem wyjściowym jego prac jest monografia habilitacyjna poświęcona badaniu niezawodności, w zasadzie dowolnych, systemów technicznych. Wkrótce dochodzi do przekonania, że niezawodność systemów technicznych ma ścisły związek z bezpieczeństwem systemów informatycznych, i poszerza swoje zainteresowania o inżynierię oprogramowania. Odtąd swoje badania i współpracę z kolegami organizuje w zespole Bezpieczeństwa Systemów Informatycznych. Grupa ta, od 2006 roku, najpierw jako zakład, działa w Instytucie Informatyki Stosowanej, potem w Instytucie Informatyki i Katedrze Informatyki, na Wydziale Informatyki i Zarządzania, i wreszcie, jako pracownia, w Katedrze Informatyki Stosowanej, ale już na Wydziale Informatyki i Telekomunikacji. Przez niemal cały ten okres działa również, powiązane z grupą, Koło Naukowe Studentów pn. Niezawodność i Bezpieczeństwo Systemów Informatycznych.

Dorobek naukowy Profesora Jóźwiaka to autorstwo lub współautorstwo ponad 140 artykułów, ponad 100 referatów konferencyjnych, oraz ponad 30 rozdziałów w książkach i monografiach. Prace te opublikowano w szeregu renomowanych zagranicznych i krajowych czasopismach naukowych (w tym: 22 z Listy Filadelfijskiej i 20 z Impact Factorem), doczekały się one ponad 110 cytowań.

Ogromnie cennym osiągnięciem w dziedzinie kształcenia kadry naukowej jest promotorstwo siedmiu zakończonych doktoratów.

Prowadził wszystkie rodzaje zajęć dydaktycznych z dziedziny informatyki i automatyki. Był promotorem licznych prac dyplomowych inżynierskich i magisterskich. Jego klarowne wykłady, a także precyzyjnie określone wymagania zaliczenia zajęć cieszyły się uznaniem studentów. Był przez studentów ceniony także jako życzliwy i wyrozumiały wykładowca.

Był zaangażowany w organizację wielu konferencji naukowych, jako recenzent lub członek komitetów naukowych, przewodniczył ponad 20 konferencyjnym sesjom naukowym. Był też organizatorem kilku międzynarodowych konferencji nt. niezawodności i eksploatacji systemów komputerowych, oraz organizatorem trzech międzynarodowych szkół nt. projektowania, praktyki i nauczania systemów mikrokomputerowych. Od 2008 roku był członkiem Międzynarodowej Federacji Automatyki i Robotyki IFAC, oraz Polskiego Stowarzyszenia Pomiarów, Automatyki i Robotyki POLSPAR.

Za swoją działalność naukową i organizacyjną był nagradzany wielokrotnie przez Rektora i Prorektora Politechniki Wrocławskiej, oraz Dziekana Wydziału Informatyki i Zarządzania. Otrzymał Złotą Odznakę Politechniki Wrocławskiej, został też odznaczony Złotym Krzyżem za Długoletnią Służbę (2009).

Należy też podkreślić Jego niezwykle szeroką aktywność poza murami Uczelni. Tytułem ilustracji warto wspomnieć tylko jedną Jego inicjatywę, pośrednio związaną z Politechniką. Jako członek Rady Miejskiej Wrocławia, w kadencji 1994-1998, doprowadził do powstania pośpiesznej linii autobusowej (autobus C), łączącej Kozanów z Placem Grunwaldzkim. Rzecz w tym, że Kozanów, po 1990 roku, stał się dzielnicą zamieszkałą przez bardzo wielu pracowników Politechniki!

Pozostanie w pamięci jako osoba ciepła, z uśmiechem na twarzy, życzliwa dla swoich kolegów.